Dood en sterven hebben steeds een belangrijke rol gespeeld in de spirituele tradities in Oost en West. In het boeddhisme wordt het stilstaan bij eigen dood en sterven, de overdenking van de eigen sterfelijkheid, gezien als mogelijkheid tot transformatie van het leven. In het Tibetaans boeddhisme is deze innerlijke transformatie systematisch uitgewerkt.

De overdenkingen zijn vanaf de veertiende eeuw neergelegd in een aantal inmiddels klassieke teksten, waarvan er hier een drietal voor het eerst in de Nederlandse taal wordt gepresenteerd, voorzien van een inleiding en een uitgebreid verklarend notenapparaat.