In een 'historische sociologie' van het lichaam in de periode 1400-1800 reconstrueert de auteur de middeleeuwse en vroeg-moderne gedachtenwereld rond al het lichamelijke: honger en eten, geuren en stank, proeven en braken, en dan m.b.t. levenden en doden, misdadigers en heiligen, steden, kloosters en platteland. Centraal staan het veel intensere gebruik van de zintuigen, angst van ziekte en dood, het gebruik van de zonderlingste geneesmiddelen tot lijkenvet toe en de hoop op een hiernamaals zonder al deze zorgen.