Begeleidt de gelijknamige tentoonstelling in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Brussel (26 maart-27 juni 2010) In dit lijvige boek onderzoekt Michel Draguet de verschillende tendensen van de laatste grote artistieke stroming van de 19de eeuw. Hij schept een gedetailleerd overzicht van het symbolisme in de Belgische kunst. Grote namen als Rops, Spilliaert, Knopff, Frederic, Ensor en Minne krijgen een plaats naast vele anderen. De nadruk ligt op de schilderkunst, maar ook de beeldhouwkunst, de sierkunsten en de art nouveau komen aan bod. Draguet gaat in tegen het eenzijdige en vervormde beeld van het symbolisme als de laatste manifestatie van een 'humane' schilderkunst die zich verzet tegen de opkomende moderne, abstracte kunst. Door het symbolisme niet langer als een kunststroming op zich te beschouwen, maar als een uiting van de cultuurcrisis van het fin de siècle, tracht hij het perspectief te verruimen. Zo onderzoekt Draguet de vaak veronachtzaamde relatie van de schilderkunst met de symbolistische litteratuur. De wederzijdse beïnvloeding tussen schrijvers en beeldende kunstenaars toont aan dat men op het einde van de 19de eeuw op zoek was naar een nieuwe beeldtaal voor de kunst. Draguet toont aan dat het symbolisme niet het ultieme bolwerk was van de figuratie tegen de moderne schilderkunst, maar daarentegen juist de voedingsbodem van de abstracte, expressionistische en surrealistische kunststromingen van de 20ste eeuw.