Bruegel, Memling, Metsys, Van Dyck, Teniers, Gossaert, Gheeraerts, Rubens… In de afgelopen vijf eeuwen hebben de Britse vorsten, van Karel I tot Victoria, zich ingespannen om topwerken van deze Oud-Nederlandse meesters in hun collectie te kunnen opnemen.
De schilderijen werden tussen de 15de en de 17de eeuw gemaakt, in aanvankelijk voorspoedige maar, na de opstand tegen de Spanjaarden, ook woelige tijden. Tegen 1550 was Vlaanderen een van de rijkste streken ter wereld. Antwerpen zoog als het wereldcentrum van welvaart kunstenaars en verzamelaars, intellectuelen en burgers naar zich toe. De schilders haalden the rich and the famous voor hun ezel, en die betaalden graag voor de luisterrijke Vlaamse portretten vol realistische details. De meesters vonden de oude verhalen van bijbel en mythe telkens opnieuw uit, en de katholieke kerk zette de schilderijen graag in bij de contrareformatie.

Ook in het landschapsgenre werden ze wereldvermaard. De Tachtigjarige Oorlog (1568-1648) maakte aan de voorspoed van deze streken een einde, maar de schilders weken uit en bleven meesterwerk na meesterwerk maken.