Het is voor iedere wetenschap van belang dat van tijd tot tijd haar uitgangspunten eens op de keper worden beschouwd, haar methoden aan een grondige controle worden onderworpen, haar beoefenaren op betrouwbaarheid en goed gedrag getoetst, de discipline als zodanig in twijfel getrokken. Met dit boek nu onderneemt een hoogleraar in de psychologie een kritische analyse van zijn eigen wetenschap.
In afwisselend geleerde beschouwingen, ironische boutades en gewone klare taal komen velerlei vragen aan de orde. Is de psycholoog een sorteermachine? Zijn psychoanalytische duidingen sprookjes? Hoe komt het dat de meest uiteenlopende psychologieën hun visie steeds bevestigd zien? De geschiedenis van het denkende paard. Kinsey een pornograaf? Het werk is geschreven, zegt de auteur, 'in het gevoelen dat wetenschap een serieuze aangelegenheid is, maar ook spel; dat ze niet alleen met witte jas en hoge hoed, maar ook wel met een feestneus op moet worden beoefend.'
Professor Linschoten heeft in een reeks slagvaardige betogen zijn standpunt duidelijk naar voren gebracht. Hij geeft een verantwoording van psychologie als objectieve wetenschap: 'Als de psycholoog wetenschap wil beoefenen, dient hij zich daar naar te gedragen. De regels van het spel in acht nemen. Meten en registreren. Zijn verborgen vooronderstellingen opsporen, eigen vooroordelen ontmaskeren. Alledaagse opvattingen met het grootste wantrouwen bekijken. De mensbeelden die ons in wijsgerige en religieuze tradities worden aangereikt, worden tot idolen wanneer de wetenschappelijk onderzoeker ze onkritisch aanvaardt, en er zijn theorieën op bouwt.'