De mens heeft door alle culturen en alle eeuwen heen geprobeerd de tijd te doorgronden. Eeuwenlang was het gekraai van de haan de meest betrouwbare klok, en in overwegend agrarische economieën waren de natuurverschijnselen, zoals de opeenvolging van dag en nacht, het opkomen en ondergaan van de sterren, het wassen en afnemen van de maan en de wisselingen van de seizoenen de enige maatstaven die nodig waren om het individuele en sociale leven te reguleren.

De geschiedenis van de pogingen die de mens heeft ondernomen om de tijd te structureren, loopt dan ook van de prehistorie tot het heden. Door te tellen was men in staat het ritme van de natuur te begrijpen. En aangezien men in vrijwel alle culturen geloofde dat de patronen in de natuur de wil van goden vertegenwoordigden, kom men door te tellen het goddelijke benaderen.

Toch bepaalden niet alle culturen de tijd op dezelfde wijze. Het idee van tijd als een wezenlijk cyclisch fenomeen in de natuur werd ingegeven door de natuurverschijnselen. Daarentegen leken verval en het verouderingsproces te bewijzen dat de tijd zich lineair voortbeweegt van het verleden via het heden naar de toekomst. Daarom ontwikkelden de meeste samenlevingen een tijdmetingssysteem waarin zowel cyclische als lineaire aspecten verwerkt zijn.

De opwindende zoektocht naar de verhalen achter al deze kaarten, klokken en kalenders vormt de basis van dit boek. Daarnaast vormt het rijk geïllustreerde catalogus bij de tentoonstelling die ter gelegenheid van de millenniumwende in het Nationaal Maritime Museum in Greenwich werd georganiseerd.

Het Verhaal van de Tijd biedt een kaleidoscopische blik op het verschijnsel 'tijd', met onderwerpen als:

- De principes en toepassingen van kalenders;
- Tijd en ruimte in de islam;
- Mechanische tijdmeting in Europa;
- Kunst en tijd in de twintigste eeuw;
- Tijd in de geschiedenis van de geneeskunde;
- Tijdsbegrip bij de Australische aborigines.

"Veel van onze verwarring als we het over tijd hebben, blijkt al uit de taal die we gebruiken om erover te praten. Maar we raken echt volledig de weg kwijt als we het gaan hebben over innerlijke duur."

"Millennia lang was punctualiteit een vaag begrip; op z'n best werden de dagen opgesplitst in meetbare delen door liturgische ritmes of door het luiden van de klokken."

"De Navajo geloven dat het heelal een zorgvuldig uitgebalanceerd geheel is, waarin gewelddadige tegengestelde krachten op geraffineerde wijze met elkaar in harmonie worden gebracht."

"Zonnewijzers waarop de daglichturen en de tijden van de daglichtgebeden stonden aangegeven, behoorden tot de standaarduitrusting van veel middeleeuwse moskeeën."

"In 1650 bestonden er al bijna vier eeuwen mechanische klokken. Ze dienden niet alleen om de tijd aan te geven, maar ook als uiting van de intellectuele en praktische bekwaamheid van de maker."