Dit boek is een authentiek document over de bijzondere ervaringen van vier jonge Hongaarse kunstenaars, Hanna en haar man Jozef, Lili en Gitta, tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Gitta, de enige die niet joods was, heeft de oorlog overleefd, en woont nu in Frankrijk. Haar aantekeningen van de uitzonderlijke gesprekken — gesprekken met hun beschermende engelen — zijn nu pas gepubliceerd. Zij ademen een sfeer van grote waarachtigheid uit.
In het Boedapest van 1943 wordt het antisemitisme meer en meer voelbaar. Het oorlogsgevaar komt steeds dichterbij. In die grimmige wereld zoeken vier jonge mensen naar de zin van hun leven. In het besef dat deze zin in henzelf verborgen zit, trekken zij naar een stil dorpje op het platteland, in de hoop zichzelf daar beter te kunnen vinden.
Ze besluiten hun persoonlijke problemen op te schrijven en met elkaar te bespreken. Als Gitta haar aantekeningen aan Hanna begint voor te lezen, gebeurt er iets zeer bijzonders... Hanna antwoordt haar, maar middenin het gesprek wordt haar stem anders en geeft zij antwoorden die niet van haarzelf zijn. Het is alsof een hogere macht bezit van haar heeft genomen en zich via haar uit in woord en gebaar. Het is een verbijsterende ervaring voor allen. Zij besluiten deze gesprekken eenmaal per week te houden en alles op te tekenen wat er gezegd wordt, met de gebaren die tijdens deze gesprekken gemaakt worden. Hanna, de meest sensitieve van de groep, blijft deze hogere macht verwoorden. Gitta Mallasz noteert zorgvuldig wat er zich afspeelt in de 17 maanden dat de gesprekken plaatsvinden. Zij ervaren deze gesprekken als dialogen met ‘hun’ engel. Want elk van hen krijgt eigen antwoorden, met telkens een andere stem en een andere boodschap, afhankelijk van hun persoonlijkheid en de wijze waarop zij zich ontwikkelen.
In Gesprek met de engelen wordt langzaamaan de zin van een nieuw leven onthuld. Een leven van integratie en vereniging van alle aspecten van het zijn, een leven van eenwording van aarde en hemel. Een leven waarin het de opgave van de mens is, de scheiding tussen geest en materie op te heffen en een verbindende brug te worden.