Het boek ‘Over de grens van het leven’ beschrijft voorstellingen over een leven na de dood die de mens zich steeds heeft gemaakt. Wij vinden ze zowel in de grote geschriften uit de oudheid als in de moderne stromingen, zoals de antroposofie.

De door de eeuwen heen wisselende gedachten over het hiernamaals blijken steeds nauw verbonden te zijn met de dan heersende ideeën over de zin van het leven en de betekenis van de dood. Hemleben gaat na hoe die voorstellingen zich van de oudheid, door de middeleeuwen, via Goethe tot heden hebben ontwikkeld. Daarbij wordt en passant duidelijk hoe de idee van de wedergeboorte – die nog veelal als iets typisch Oosters gezien wordt – altijd als onderstroom in het westerse en christelijke denken heeft geleefd.