Vrienden, de grond is arm, wij moeten overvloedig zaad strooien voor een toch maar middelmatige oogst. Dit motto tekent de dichter-schrijver Novalis (1772-1801) ten voeten uit. In zijn korte leven - hij stierfop 28-Jarige leeftijd -heeft hij overvloedig gezaaid, terwijl veel van zijn werk fragment is gebleven. Tegelijkertijd heeft dit werk, misschien wel door het onvoltooide karakter ervan, een ongelooflijke kiemkracht behouden. Novalis beoefende een bijzondere vorm van levensobservatie, waarin denken en poëzie lijken te versmelten. Daarvan getuigen de talloze 'Fragmenten' die hij naliet: gedachten, speelse waarnemingen, invallen, die hij opschreef terwijl hij las of studeerde, terugdacht aan een gesprek of zo maar uit het venster keek. Onder de vele thema's die hij beroerde - als een verliefde: er was niets waarvoor hij geen warme belangstelling kon opbrengen - keert het thema van de liefde telkens terug. De liefde op alle mogelijke niveaus, onder- alle mogelijke aspecten. Uit de grote overvloed stelde de dichter Wijnand Steemers deze bloemlezing samen. Ook de vertaling is van zijn hand.