'in hoeverre bestaat er echt een "vrouwelijk" schrijven? Vrouwelijk schrijven bestaat in zoverre dat vrouwen om historische en biologische redenen een andere werkelijkheid beleven dan mannen. . ., dat ze ophouden zich dood te werken in de poging tot integratie in de heersende waansystemen. In zoverre dat ze schrijvend en levend streven naar autonomie.' Met een poging uit een vrouwelijk Wereldbeeld een nieuwe vrouwelijke esthetiek af te leiden, besluit Christa Wolf de voor het begrip van haar werk essentiële serie lezingen die zij in 1982 in Frankfurt a.M. hield. In de eerste en de tweede lezing, een verslag van een reis naar Griekenland, beschrijft ze hoe ze in de ban raakt van Kassandra en hoe deze als romanfiguur langzaam gestalte krijgt. In de derde lezing, een werkdagboek, probeert ze een verbinding te leggen tussen het leven en de stof. Kassandra wordt voor Christa Wolf steeds meer tot symbool; het verhaal wordt een sleutelverhaal, dat de bedreigende samenhang van oorlog en patriarchale maatschappij blootlegt en wijst op de noodzaak van een nieuwe vrouwelijke visie. In de ban van Kassandra vindt de lezer de noodzakelijke achtergrondinformatie bij het verhaal Kassandra.