De Delftse methode Nederlands voor buitenlanders onderscheidt zich van gebruikelijke taalmethoden door de volgende essentiële regels:
- snelle in plaats van geleidelijke uitbreiding van de woordenschat,
- gebruik van de meest voorkomende in plaats van minder vaak voorkomende of anderszins nuttig geachte woorden,
- integraal in plaats van stapsgewijs aanbod van de basisgrammatica,
- directe integrale in plaats van incidentele en lokale toetsing,
- gevarieerde in plaats van gerichte oefeningen.

Deze aanpak staat dicht bij de wijze waarop men de moedertaal leert, zij het dat het leren een straf tempo heeft en moet worden 'afgedwongen'. De gemotiveerde cursist kan zich na twee a drie weken redelijk in het Nederlands redden.