De filosoof is de mens die ontwaakt en spreekt, zo stelt Maurice Merleau-Ponty in zijn Lof der wijsbegeerte. In deze in 1953 uitgesproken redevoering kijkt Merleau-Ponty terug naar zijn voorgangers en voorbeelden. Naar Socrates bijvoorbeeld, die stelt dat zijn wijsheid berust op het feit dat hij weet dat hij niets weet, maar ook naar Bergson.

Lof der wijsbegeerte is een uitstekende en unieke inleiding op het nog steeds veelbesproken oeuvre van deze filosoof.