Het Discours van Descartes (1596-1650) bevat de omtrekken van een filosofisch systeem dat gezien kan worden als de basis van de moderne wijsbegeerte. Descartes geeft als eerste de moderne tijd gestalte door zich af te vragen hoe de wijsbegeerte op dezelfde leest kan worden geschoeid als de wiskunde. Hoe kan de zekerheid van de mathematica worden geëvenaard in de filosofie? Descartes' credo 'Cogito ergo sum' is het resultaat van zijn radicale twijfel. De stelling 'Ik denk, dus ik besta' maakt het bestaan van denken zekerder dan dat van de materie.
Wat Descartes zelf bestempelde als een geschrift over zichzelf, "een verhaaltje of, zo men liever wil, een fabel", is een van de duurzaamste inspiratiebronnen voor de moderne filosofie gebleken. Deze intellectuele autobiografie is vertaald en ingeleid door Th. Verbeek, medewerker voor geschiedenis van de wijsbegeerte aan de Rijksuniversiteit te Utrecht.