In het heersende maatschappelijke debat over onveiligheid en onveiligheidsgevoelens valt onmiddellijk de centrale rol die jongeren hierin vervullen op. Als bron van onveiligheidsgevoelens bij de rest van de bevolking vormen ze vaak een doelgroep in het veiligheidsbeleid. De eenzijdige aandacht voor jongeren als 'feared subjects' hangt echter samen met een gebrekkige erkenning van jongeren als 'fearing subjects'. Ook in de omvangrijke onderzoekstraditie rond het 'angst voor criminaliteit' fenomeen valt de zeer gebrekkige kennis over de beïnvloedende factoren van angst voor criminaliteit bij jongeren op. In dit boek tracht de auteur tegemoet te komen aan deze beperking. Gebruikmakend van de recente heropleving in deze algemene onderzoekstraditie, die zowel heeft geleid tot een meer doordachte conceptualisering als tot een meer coherente theoretisch onderbouwing van het etiologisch onderzoek, wordt getracht een geïntegreerde visie op angst voor criminaliteit bij jongeren te ontwikkelen. In het eerste deel wordt, binnen het raamwerk van het bredere maatschappelijke veiligheidsdiscours, de dominante benadering van jongeren gedeconstrueerd. Het tweede deel richt zich vervolgens meer specifiek op het wetenschappelijke onderzoek; hierin wordt op basis van een diepgaande analyse van deze onderzoekstraditie een geïntegreerd verklarend model voor angst voor criminaliteit bij jongeren opgebouwd. Het derde deel ten slotte vormt de empirische toetsing van de uitgewerkte theoretische verwachtingen. Dit boek tracht zo veel mogelijk de beschreven wetenschappelijke inzichten en refl ecties te kaderen in het bredere maatschappelijke (on)veiligheidsdebat. Het is daarom niet enkel relevant voor criminologen of andere sociale wetenschappers, maar eveneens voor (lokale en nationale) politici, beleidsmakers en iedereen die van dichtbij of veraf betrokken is bij het veiligheidsdebat.