De ontwikkeling van de criminaliteit van Rotterdamse autochtone en allochtone jongeren van 12 tot 18 jaar De reeks Politiewetenschap is een uitgave van het Onderzoeksprogramma Politie & Wetenschap, een zelfstandig onderdeel van de Politieacademie. Politie & Wetenschap beoogt een stimulans te geven aan zowel de (weten schap - pelijke) kennisontwikkeling op het gebied van politie en veiligheid als de daadwerkelijke benutting daarvan in praktijk, beleid en opleiding. Publicaties in de reeks Politiewetenschap betreffen in het algemeen studies met een meer theoretisch, verkennend of beschouwend karakter. In de grote steden, met name in de wat mindere wijken, komt veel jeugdcriminaliteit voor. De meeste mensen denken wel te weten hoe het zit met die jeugdcriminaliteit: het ligt vooral aan de ouders, die hun kinderen slecht opvoeden. Verder speelt het gebrek aan normbesef een grote rol. En het zijn natuurlijk vooral de allochtone jongeren die crimineel zijn, omdat zij zich de westerse cultuur onvoldoende eigen hebben gemaakt. Maar klopt dat eigenlijk wel? Is dat gebaseerd op onderzoek? In dit boek worden deze en andere van dergelijke zo voor de hand liggende veronderstellingen nauwgezet onderzocht. Het onderzoek waarop dit boek gebaseerd is, werd uitgevoerd op 25 Rotterdamse basisscholen, waar 681 leerlingen van groep 8 geënquêteerd zijn. Deze jongeren zijn daarna tot hun achttiende gevolgd en hun ontwikkeling van kind naar jongvolwassene is in beeld gebracht. Het blijkt dat veel van die eerdergenoemde veronderstellingen niet worden bevestigd. De ouders zijn helemaal niet zo belangrijk, vooral niet op lange termijn. Het normbesef speelt een rol, maar is beslist niet doorslaggevend. Allochtone jongeren zijn in de onderzochte wijken niet crimineler dan hun autochtone leeftijdsgenoten en de cultuur van allochtone jongeren speelt al helemaal geen rol. Wat wel ter zake doet zijn de vrienden waarmee de jongeren optrekken. Er is een zeer sterk verband tussen vrienden en eigen gedrag: hoe meer criminele vrienden, hoe groter de kans dat een jongere zelf crimineel wordt. Op lange termijn zijn daarnaast ook de persoonlijke factoren van groot belang, zoals een agressieve instelling of hyperactiviteit. Dit onderzoek is zeer aan te bevelen voor een ieder die zich beroepsmatig bezighoudt met jeugdcriminaliteit of die meer wil weten over de achterliggende factoren die daarop van invloed zijn.