Zus is ziek. Zo ziek dat ze al haar mooie haar verliest. Soms is ze boos. Zo boos dat ze haar pop keihard door de kamer gooit. En ze huilt af en toe. Zelfs de lieve, zachte woordjes van mama kunnen haar dan niet troosten. De laatste tijd is ze moe. Zo moe dat ze niet meer kan lopen. Maar ze is ook weleens blij. Zo blij dat ze naar het land van Sneeuwwitje mag…
Broer piekert. Hij wil zus helpen, maar hoe? Er dansen ideeën genoeg door zijn hoofd. Mama zegt dat het niks uithaalt. Maar broer weet wel beter…
Hilde Vandermeeren beschreef de laatste wens van zus in heel mooie en treffende woorden. Tim Polfliet tekende er de kleurige kronkels in het hoofd van broer bij. Een aangrijpend verhaal dat stil maakt. Over afscheid nemen en verdriet, maar ook over hoe je met dat verlies leert omgaan.