Zijn meeste werken schreef Søren Kierkegaard onder pseudoniemen, die elk een bepaalde visie weergeven, waarmee de lezer zelf zich mag confronteren. In het wonderlijke, diepzinnige De herhaling zoekt een jongeman naar de betekenis die de Bijbelse Job voor hem kan hebben. Kierkegaard slaat zijn lezer hoog aan. Hij roept een schrijver in het leven, Constantin Constantius, die een boekje schrijft over een alledaags begrip: herhaling. Heel gewoon, maar tegelijk van verstrekkende betekenis. Vervolgens gaat Kierkegaard ervan uit dat zijn lezer aan het boek zelf genoeg heeft om op een speelse wijze zicht te krijgen op herhaling in het leven.