Met Onze man in Constantinopel wordt een boeiend beeld geschetst van de omstandigheden waaronder de uit Wijhe afkomstige baron Frederik Gijsbert van Dedem zijn diplomatieke werk tussen 1785 en 1808 moest verrichten in de hoofdstad van het Osmaanse Rijk. Het is het verhaal over een Overijsselse baron die met grote volharding zijn taak als ambassadeur vervulde in de jaren dat de Turkse suprematie tanende was. Het waren de jaren dat in Nederland een einde kwam aan het stadhouderlijke tijdperk en dat het vuur van de Franse revolutie de Bataafse Republiek in alle heftigheid beroerde. Tegen die achtergrond van oorlogen, oproer en politieke onzekerheden beschrijft de auteur het ongemakkelijke leven van een edelman, die de de toren van Nicholaaskerk aan de IJssel inruilde voor de minaretten aan de Bosporus. Gedurende zijn leven bouwde hij een niet te overtreffen staat van dienst op. Toch zou hij in 1820 als ambteloos burger in zijn huis De Gelder sterven. Het verslag daarover heeft een hoog journalistiek gehalte met veel feiten, citaten en anekdotes. Het is het verhaal van een buitenlandcorrespondent die de lezer via archieven en bezoeken ter plekke meevoert naar de roerige tijd waarin Frederik Gijsbert van Dedem leefde.