Mona eet zeep als ze zin in seks heeft en is bezeten van getallen. Haar vader trekt cirkels in de tuin om zichzelf te genezen en de buurman draagt cijfers om zijn nek om zijn stemming aan te geven. De personages van Aimee Bender zijn wonderlijk en neurotisch, maar ook volstrekt normaal: ze zouden zo bij je in de straat kunnen wonen. Een onzichtbaar teken van mezelf is een intrigerende, sprookjesachtige roman over obsessies, emoties en liefde.