In Notulen (2004) toont Herman Franke zich een meester op de korte literaire baan. Met hooguit vierhonderd woorden opent hij emotionele vergezichten en afgronden, soms absurdistisch maar meestal zeer herkenbaar. Het is alsof de schrijver zich met een blocnote in de hand door het mijnenveld van menselijke contacten begeeft en met zijn kenmerkende scherpte alle tumult registreert. De mannen en vrouwen in deze bundel denken en voelen langs elkaar heen, maar de lezer is binnen enkele zinnen met ze vertrouwd. Het moderne leven is in deze uitgave in vergadering bijeen. En Herman Franke maakt de notulen.