Geshe Rabten stond als leraar bekend om de inzet waarmee hij studeerde, debatteerde en de dharma beoefende. Zijn levensverhaal vormt thans een tijdloze bron van inspiratie, en de betekenis van zijn bijdrage voor de komst van het boeddhisme naar het Westen wordt alom erkend. Maar één episode in zijn leven ging hij altijd stilzwijgend voorbij - en hierover handelt het Lofdicht.

Lofdicht op leegte is Geshe Rabten's eigen relaas over zijn langdurige bezinning op de betekenis van diepzinnig inzicht - 'leegte'. In deze twaalf korte verzen weerklinken bewustwording en ervaring. Hij overdenkt daarin zijn inzichten, de raadgevingen van zijn leraren Trijang Rinpoche en de Dalai Lama en wisselt filosofische bespiegelingen, momenten van bedachtzaamheid, vreugde, wanhoop en diep mededogen af met alledaagse belevenissen. Deze verzen, die hier samen met Geshe Rabten's eigen uitleg vertaald zijn, werden door Gonsar Tulku 'een van zijn meest wezenlijke literaire bijdragen' genoemd. Het Lofdicht, dat rechtstreeks uit eigen meditatieve ervaring is voortgekomen, is een uitzonderlijke, diep doorvoelde bijdrage van een van de grote hedendaagse meesters uit Tibet.