Er staat een zilvergrijze Porsche bij de ingang van het bos als Marjon erlangs loopt. Ze bukt een beetje om te zoen of haar vader erin zit. Dat doet ze altijd. De auto is leeg. Nee, toch niet: op de passagiersstoel zit een man in een suède jas. Hij stapt uit. Het is haar vader. Van de dertien jaar dat Marjon leeft, heeft ze hem misschien zestienhonderdachtenzestig uur gezien.