Het is het jaar 1302. Atiyah en Halima zijn neef en nicht. Ze leven met hun bedoeïenenvolk, de Beni Chalid, op de uitgestrekte zandvlakten van Marokko. Al vanaf haar geboorte is Halima aan haar neef uitgehuwelijkt. Ze is het daar overigens van harte mee eens; ze houdt veel van Atiyah en wil graag met hem trouwen. Maar Atiyah wordt door zijn oom Saladin naar Fez gestuurd om daar aan de universiteit te gaan studeren. Daar ontmoet hij Etienne, een leergierige jongen uit Frankrijk die Arabisch studeert. Terwijl Atiyah Etienne verhalen vertelt over het leven in de woestijn en de moed van zijn stam - en natuurlijk over Halima - trekt Halima met haar familie naar een andere locatie in de woestijn. Tijdens een zandstorm raakt Halima's kameel de karavaan kwijt. Helemaal alleen dwaalt ze rond, tot ze door een vijandige stam wordt gevonden. Als na verloop van tijd blijkt dat hun sjeik haar als bijvrouw heeft uitgekozen, is ze wanhopig. Ze weet dat de kansen minimaal zijn dat ze ooit gevonden zal worden. Moet ze dan maar toegeven aan de sjeik? Heeft ze enige keus?