De katholieke kerk had in het protestantse wingewest Suriname een moeilijke start. Pas vanaf 1817 komt er continuïteit in het kerkelijk leven, onder leiding van enkele priesters van de Hollandse Zending. Zij hebben in de hoofdstad Paramaribo en op de plantages met veel toewijding onder de inheemse bevolking en de slaven gewerkt. Zij leerden hun talen en deden ervaring op met de slavernij. Na de afschaffing van de slavernij in 1863 maakte de katholieke kerk kennis met talen en culturen van contractarbeiders uit China en uit Brits- en Nederlands-Indië. De nieuwe samenleving werd meertalig, multireligieus en multicultureel.
Met het kerkelijk dienstwerk, met onderwijs, melaatsenverpleging, werkgelegenheid en sociale zorg verwierf de katholieke kerk zich een plaats in de samenleving. Toen in 1958 het bisdom Paramaribo werd opgericht, kwam de nadruk te liggen op surinamisering van theologie, liturgie, ambten en financiën. De katholieke kerk van Suriname integreerde meer en meer in de Caribische regio. Toen kwamen er ook meer kansen voor oecumene en de dialoog met de islam, het hindoeïsme en het religieus erfgoed van de Inheemsen en de mensen uit West-Afrika en Azië. De kerk leerde de sociaal-politieke en religieuze waarde van het principe: eenheid in verscheidenheid.
Na het uitroepen van de staatkundige onafhankelijkheid (1975), de aanzienlijke migratie naar Nederland, de staatsgreep van 1980, het geweld tegen burgers (december 1982) en de binnenlandse oorlog (1986-1992) wist de katholieke kerk stand te houden. Met andere organisaties pleit zij voor de kwaliteit van leven in een samenleving die op zoek is naar haar waarden en normen.

Joop Vernooij (Houten, 1940) redemptorist en missioloog. Hij werkte van 1969 tot 2001 in het bisdom Paramaribo.