In 1989 ging de Berlijnse muur tegen de vlakte. In zijn val sleepte hij de volledige communistische ideologie mee: in het Oosten werd de Sovjet-Unie van de kaart geveegd; in het Westen deemsterden de al bescheiden communistische partijen helemaal weg. Ook in Vlaanderen betekenden de jaren negentig het definitieve einde van de - al sterk afgekalfde - macht en de invloed van de KPB. Militanten die zich vanaf de jaren twintig met het communistische ideeëngoed geïdentificeerd hadden en die voor de goede zaak met een onverwoestbaar idealisme broodroof en bespotting getrotseerd hadden, bleven verweesd achter.

Precies tachtig jaar na de oktoberrevolutie maakt dit boek een eerste balans op van de opkomst en de ondergang van het Vlaamse communisme. Hoe raakten de militanten van het eerste uur in de greep van de partij? Waarom bezweken zoveel `weldenkenden' voor de hypnose van het stalinisme? Hoe kon de idee van een universele emancipatie op zo'n monsterlijke wijze ontsporen? Hebben de communisten hun revolutionaire hartstocht voortaan op een waakvlam gezet? Was hun strijd vergeefs?

Op zoek naar, een antwoord op deze vragen, praatte BRTN-journalist Ivan 0llevier rnet een dertigtal (ex-)communisten: vrijwilligers uit de Spaanse burgeroorlog, verzetslui, concentratiekampslachtoffers, stakingsleiders, intellectuelen, beroepsrevolutionairen, schrijvers en arbeiders. Allemaal mensen `met levens doortrokken van het rumoer en de passie van deze eeuw' (Jorge Semprun). Voor veel ondervraagden werden deze gesprekken een pijnlijke reis in hun persoonlijke geschiedenis. Het communistische experirnent is mislukt, maar de ontmanteling van een politieke beschaving in het hoofd en in het hart is nog lang niet voltrokken.

Ivan Ollevier (1960) is journalist bij het BRTN-televisiejournaal en het actualiteitenmagazine Ter Zake.