Tinus Udding groeide op in Smilde, in een gebied dat doorsneden was door wijken, ondiepe kanalen uit de tijd van de verveningen. Al vroeg werd hij gegrepen door het schaatsvirus. Omdat het rijden van wedstrijdtochten hem goed afging, durfde hij het in 1963 aan om zich in te schrijven voor de Elfstedentocht. Hij eindigde in deze legendarische editie als eenendertigste, maar kwam niet ongeschonden uit de strijd. Zijn bevroren teen haalde zelfs buitenlandse kwaliteitskranten als Le Monde en de Wall Street Journal. In dit boekwerkje beschrijft Udding de gebeurtenissen en ontberingen tijdens de tocht, én de naweeën ervan, op authentieke, onderkoelde wijze.