Verlangen heeft iets van een vonk. Als een flits ontstaan wanneer het ene het andere aanraakt. Alsof er ergens iets, nu nog verborgen voor het oog, heel intens zit te hunkeren om zich te kunnen manifesteren. Een vonk die je voeding geeft, kan leiden tot een laaiend, warm en zinderend vuur. Je eigen innerlijk verlangen herbergt eenzelfde levengevende kracht. Het maakt dat de bergbeklimmer boven komt, de juf het geduld opbrengt voor de kinderen, de wetenschapper jarenlang verder zoekt, de jonge vrouw haar grenzen verlegt en een eigen zaak opstart. Authentiek verlangen maakt je enthousiast en maakt dat je stappen zet die je normaal niet zou durven zetten. Het is de motor van een draaiende wereld. Zo ontstonden uitvindingen, gebouwen, technologie, kunst Er bestaan diverse misleidingen over dat verlangen. Zo zijn er de invullingen van een consumptiemaatschappij waarin we blootgesteld zijn aan een uitstalling van goederen, ervaringen, beloningen. Allemaal beloven ze geluk, het gevoel erbij te horen en toch uniek te zijn. Maar dan wel op hun voorwaarden en niet vanuit wat je zelf wilt, diep vanbinnen, waar jouw ziel naar hunkert. Een andere verwarring zijn de verwachtingen van anderen waar je van kindsbeen af mee hebt leren leven. Deze verwarringen zijn impulsen van buitenaf, het is tijd om naar binnen te gaan en je eigen toekomstperspectief te tekenen. Vaak botsen we op angst, op beperkingen, op innerlijke weerstand. We willen wel, maar we durven niet. Als we het verlangen van de ziel voeden en groter laten worden dan de angst, gaan we leven in plaats van te overleven. Mensen die leven vanuit datgene wat hun ziel vervulling geeft, kun je herkennen aan hun serene kracht. Ze zijn meer geworden vanbinnen en reiken verder uit naar buiten. Alleen door volledig te zijn wie je bent, kun je je bestaan vervulling geven. Wie de roep volgt van zijn eigen ziel, voelt opnieuw de hartenklop van het leven zelf. Wees even stil, je kunt het horen.