In "De Humanager" wordt de noodzaak aangegeven voor onze maatschappij om haar inspanningen te verleggen van een kwantiteitsstreven naar een meer kwalitatieve groei. De maatschappelijke accent verschuiving naar kwaliteit, en de uitdaging de "menselijke maat" niet uit het oog te verliezen zullen hun weerslag vinden in de eisen die aan managers in de nieuwe eeuw worden gesteld. Betoogd wordt dat management een vak apart is.

Geschetst wordt hoe allerlei psychologische factoren veel managers verhinderen hun medewerkers tot voile ontplooiing te brengen. Verschillende soorten managers worden getypeerd. De Humanager is de manager van de toekomst. Hij beseft dat zijn bijdrage het grootst is als hij zijn mensen helpt in hun functioneren en hiervoor de condities en voorwaarden schept. Hij onderkent dat management bovenal mensenwerk is. Hij streeft ernaar de belangen van de organisatie en die van zijn mensen te Stroomlijnen naar win-win situaties. Hij zit stevig in het zadel. Stevig genoeg om zich kwetsbaar op te stellen. Zijn mensen kunnen zich ontplooien omdat de humanager hen de gelegenheid geeft hem aan te vullen. Hij streeft ernaar de talenten van de verschillende medewerkers in te zetten ten nutte van de organisatie. De Humanager weet teamgeest en betrokkenheid te kweken. Hij is fair en duidelijk, niet soft. Hij is intern marketeer van de doelstellingen en de organisatiecultuur. Kwaliteit is voor hem vanzelfsprekend. De Humanager besteedt veel aandacht aan communicatie. Top-down en bottom-up!