Waarom De Fransen Zo Frans Zijn

Er is een land waar de mensen vijfendertig uur per week werken, per jaar zeven weken betaalde vakantie hebben, elke dag anderhalf uur uittrekken voor de lunch, de hoogste levensverwachting hebben van de hele wereld en toch het meeste vet eten van iedereen. Een volk dat zijn kleine winkeltjes in ere houdt, dat het heerlijk vindt ¹s zondags naar de markt te gaan, en dat de beste gezondheidszorg van de wereld heeft. Een land met de minste vakbondsleden en de meest productieve bedrijven ter wereld; een postindustriële consumptiemaatschappij die bij de meest welvarende van de wereld hoort. Dat is Frankrijk.
Stel je vervolgens een land voor waar de burgers zo weinig burgerzin hebben dat het eenvoudig niet bij hen opkomt dat ze de troep van hun hond niet zo maar op straat kunnen laten liggen of dat ze geld zouden kunnen geven aan een liefdadige instelling. Waar de mensen verwachten dat de staat alles voor hen regelt omdat ze immers zo veel belasting betalen. Waar de dienstverlening abominabel is. Een land waar de staat in hoge mate gecentraliseerd en bijna almachtig is en waar niet minder dan een kwart van de werkende bevolking in overheidsdienst is. Waar de burgers afkerig zijn van elke vorm van initiatief en zelfstandig optreden, en waar de vakbonden zo machtig zijn dat ze de regering vertellen wat deze moet doen en dat ze de ministeries naar hun hand kunnen zetten. Ook dat is Frankrijk, en daarover gaat dit boek.