Met de komst van immigranten uit Turkije, Marokko, Suriname, Indonesië en andere landen is ook het aantal moslims in Nederland gegroeid. Zij hebben inmiddels talrijke instellingen op islamitische grondslag in het leven geroepen: van gebedsruimten tot scholen, van slagerijen tot omroeporganisaties. Langzaam maar zeker worden de contouren zichtbaar van een islamitische geloofsgemeenschap. Sommigen gaan zelfs zover te spreken van een 'islamitische zuil'. In het publieke debat over deze ontwikkelingen keren vrijwel steeds dezelfde thema's terug: de scheiding van kerk en staat, de voortschrijdende ontzuiling in Nederland, de grondwettelijke vrijheid van godsdienst en het gelijkheidsbeginsel. Maar dit debat wordt gehinderd door het feit dat er geen systematisch overzicht van de stand van zaken beschikbaar is. Dit boek vult die leemte.

Het instituut voor Rechtssociologie van de Katholieke Universiteit Nijmegen en het Instituut voor Migratie- en Etnische Studies van de Universiteit van Amsterdam hebben geïnventariseerd welke instituties in de loop van de jaren zijn opgericht, welke (nationale en lokale) partijen zich daarin hebben geroerd en welke politieke en ideologische posities zij hebben ingenomen. De uitkomsten zijn vergeleken met de situatie in België en Groot-Brittannië, Aldus verschaft Nederland en zijn islam een verhelderend en ontnuchterend inzicht in de mate waarin de Nederlandse samenleving ruimte biedt (en heeft geboden) voor de islam als 'nieuwe' geloofsgemeenschap.