'Tussen blank en bruin' is het eerste deel van Jalhaij's Indië-trilogie. Het gaat vooral ook over het dubbelleven van de Indo in het vooroorlogse Nederlands-Indië: 'Zondagochtend liep ik als misdienaar met een wierookvat achter de pastoor te zwaaien, dezelfde avond nog zat ik bij tante Goedé in de desa om haar duivelsbezweringen bij te wonen en leerde van haar en anderen de fascinerende Javaanse mythologie van nasi tot gort kennen. Zo was de culturele positie van de Indische mensen.' 'Tempo doeloe' was niet alle opzichten een 'goeie ouwe tijd'. Armoede. Over armoede zweeg je. Je was Nederlander en hoorde de eer hoog te houden. Grote contrasten domineerden het leven. De contrasten tussen Europees en inlands, tussen rijk en arm, blank en bruin waren groot. In dit boek onder meer goena-goena en Javaanse legenden, een kolonisatieproject van de missie, een Max Havelaarachtige episode in het boswezen en een tankbestuurder in spe.