In dit boek legt Paul Gerbrands in korte essays uit hoe overbevolking te veel gezien wordt als een probleem van de derde wereld. Telkens vanuit een andere invalshoek laat hij zijn licht schijnen op de complexe materie van het probleem overbevolking dat vooral Nederland raakt. Hij legt een link tussen het menselijke gedrag en de gevolgen daarvan voor de leefbaarheid op langere termijn. Zo voorziet hij door het wassende water, de dalende bodem en de toevloed van mensen een toenemende bevolkingsdruk in Nederland. De immigratie beperken vindt hij een eenzijdige en kortzichtige maatregel. Slechts met een optimaal inwoneraantal van drie miljard wereldburgers kan de aarde de menselijke soort een redelijk bestaan garanderen. Zijn belangrijkste stelling is dat Nederland zelfs met tien miljoen inwoners nog te veel een aanslag pleegt op het milieu en de aarde op een schandalige wijze misbruikt. De onvoorstelbare groei van de bevolking in de wereld is volgens de auteur mede het gevolg van struisvogelpolitiek. Een veelzijdig en verrassend boek voor wie niet van lange uiteenzettingen houdt.