De Ziel
Sommige van die stellige uitspraken over de geschiedenis van de filosofie zijn simpelweg waar. Dat Aristoteles' De anima, hier vertaald als De ziel, een van de belangrijkste en meest invloedrijke teksten uit de geschiedenis van de filosofie is geweest, is zo'n uitspraak die zich niet laat ontkennen. Het denken van de late Griekse oudheid en de westerse Middeleeuwen zou er zonder De ziel heel anders uitgezien hebben, de grote Arabische filosofen kwamen tot hun belangrijkste inzichten onder invloed van De ziel, en beschreven ze vaak in de vorm van een uitleg op De ziel. Wat Aristoteles in dit werk over waarnemen, denken en kennen gezegd heeft, bepaalde de filosofische discussie daarover (en het filosofisch vocabulaire), meestal zonder dat het nog in de gaten liep, tot ver in de 20e eeuw.
De ziel is dan ook een fundamenteel werk, dat niet gaat over 'psychologie' (al is het Griekse woord voor ziel psuchè), want daarover heeft Aristoteles het elders, in zijn ethische werken en in de Retorica. In De ziel stelt Aristoteles de kapitale vraag wat de ziel nu eigenlijk is, de ziel van de mensen maar ook die van dieren en zelfs die van planten. De vraag valt voor hem uiteen in de vraag naar wat het is dat iets dat leeft levend maakt, wat het is waardoor dieren en mensen kennen, wat het is waardoor mensen denken, en waardoor we verlangen en waarop het verlangen uiteindelijk gericht is. Aristoteles' cryptisch geformuleerde antwoord is fascinerend, prikkelend en nog steeds herkenbaar, omdat hij wel aanvaardt dat de ziel altijd aan een lichaam gebonden is, maar niet bereid is de ziel aan dat lichaam prijs te geven. Ze is een onherleidbaar beginsel dat de levenloze materie tot een organisme maakt, dat gericht is op een ontwikkeling van zijn mogelijkheden, en waarin elk onderdeel dankzij de ziel een functie en een betekenis heeft.
Dit boek omvat, naast de precieze vertaling van de moeilijke tekst, verder onder meer een uitvoerige inleiding, een analytisch commentaar, een glossarium waarin het filosofische vocabulaire van Aristoteles wordt toegelicht, en een uitgebreide bibliografie.
De ziel is dan ook een fundamenteel werk, dat niet gaat over 'psychologie' (al is het Griekse woord voor ziel psuchè), want daarover heeft Aristoteles het elders, in zijn ethische werken en in de Retorica. In De ziel stelt Aristoteles de kapitale vraag wat de ziel nu eigenlijk is, de ziel van de mensen maar ook die van dieren en zelfs die van planten. De vraag valt voor hem uiteen in de vraag naar wat het is dat iets dat leeft levend maakt, wat het is waardoor dieren en mensen kennen, wat het is waardoor mensen denken, en waardoor we verlangen en waarop het verlangen uiteindelijk gericht is. Aristoteles' cryptisch geformuleerde antwoord is fascinerend, prikkelend en nog steeds herkenbaar, omdat hij wel aanvaardt dat de ziel altijd aan een lichaam gebonden is, maar niet bereid is de ziel aan dat lichaam prijs te geven. Ze is een onherleidbaar beginsel dat de levenloze materie tot een organisme maakt, dat gericht is op een ontwikkeling van zijn mogelijkheden, en waarin elk onderdeel dankzij de ziel een functie en een betekenis heeft.
Dit boek omvat, naast de precieze vertaling van de moeilijke tekst, verder onder meer een uitvoerige inleiding, een analytisch commentaar, een glossarium waarin het filosofische vocabulaire van Aristoteles wordt toegelicht, en een uitgebreide bibliografie.
Auteur | | Aristoteles |
Taal | | Nederlands |
Type | | Hardcover |
Categorie | | Religie, Spiritualiteit & Filosofie |