In de Tweede Werelddoorlog moet de Poolse Lena Goldnadel onderduiken in Parijs. Ze vindt onderdak in een klooster, wordt verliefd op de zuster die haar begeleidt en laat zich dopen.
Ruim vijftig jaar later, als Erica Fischer dit verhaal optekent, verzoekt Lena haar alle namen en plaatsen onherkenbaar te maken. Waarom? Vraagt Fischer. Ze hoeft nu toch niet meer bang te zijn? 'Joden moeten altijd bang zijn', is haar antwoord.