Als geen ander verstaat Kadare de kunst om de lezer met weinig bladzijden het gevoel te geven, een complete wereld te hebben leren kennen. Dat geldt ook voor De adelaar. in ongeveer honderd bladzijden vertelt hij een sfeervol, even spannend als dramatisch verhaal over Max, een bankbediende die tijdens een avondwandeling door de dunne schil van de wereld stapt en na een eindeloze val in een troosteloze onwereld verzeild raakt. Een tragische liefdesgeschiedenis, een moderne versie van het klassieke Icarus-verhaal, een analytische verbeelding van de dictatuur, een licht absurdistische droom over geestelijke ondergang: bij nadere beschouwing blijkt deze suggestieve kleine roman een zeer gelaagde vertelling.