'De hoop is een grote jongen, hij houdt er veel landen op na en bereist er ook veel, maar ik ben hem al lang niet meer tegengekomen. Misschien zou ik hem niet eens herkennen, 'zegt de kale jongeman die in veel van Darvasi's verhalen voorkomt, op de laatste dag van zijn leven. We ontmoeten dezelfde jongeman in de manden vlechters zoon die een moord heeft gepleegd, en in de stamgast van het café de Gouden Eeuw, waar de 'nieuwe trend' die kapitalisme heet zijn intrede doet. Hoop beheerst ook de stadsbewoners aan wie de burgemeester tijdens de verkiezingen een orkest heeft beloofd. Maar de uitkomst daarvan is verbijsterend. Darvasi geeft zijn verhalen een poëtische sfeer die sprookjesachtig zou werken, ware het niet dat de werkelijkheid die hij beschrijft er onverbiddelijk een van dood en verschrikking is.