In de jaren zeventig woonde en werkte Broughton Coburn als leraar in een klein, vrijwel onbereikbaar boerendorp aan de rand van de Himalaja in Nepal. Daar ontmoette hij een ruim zeventigjarige vrouw, Vishnu Maya Gurung, met wie een unieke vriendschap ontstond. Haar familie en de plaatselijke bevolking noemden haar Aama (moeder). Ze was Coburns hospita, maar ze behandelde hem ook als de zoon die ze nooit had gehad.

In 1988 nodigde Coburn de inmiddels 84-jarige Aama uit om naar Amerika te komen opdat hij haar zijn land kon laten zien. Voor Aama was deze uitnodiging de gelegenheid om de pelgrimage te maken die door de dorpspriesters was aangeraden - een kans om het laatste stadium van haar leven geestelijk te verrijken door het maken van een zware, veeleisende tocht.

Het werd een ontroerende en dikwijls zeer humoristische onderneming, al pakte de trip iets anders uit dan de bedoeling was. Want door Aama's scherpzinnige en orginele waarnemingen, realiseert Coburn zich al gauw dat hij niet zomaar een reis van bijna 2o.ooo kilometer door de USA maakt, maar dat de toeristisch bedoelde tocht juist voor hem uitdraait op een emotionele en filosofische odyssee na ar een beter begrip van zijn land, zijn cultuur én van zichzelf.