Het boek geeft een beeld van het functioneren van de mens op basis van recente wetenschappelijke inzichten: hoe de biochemie de emoties stuurt, hoe liefde een vernuftig spel is van de hormonen in dienst van de voortplanting, hoe we ons intelligentie moeten voorstellen, hoe we het valse gevoel hebben van bewust handelen en het aandeel van onderbewustzijn onderschatten. Hoewel de wetenschap als leidraad wordt genomen, worden de relativiteit en de beperktheid van onze kennis in de verf gezet evenals hun aandeel in ons bijgelovig en religieus gedrag.
Veel aandacht gaat naar de aard van samenleving waarin de mens is verzeild geraakt sinds hij zijn bestaan als natuurvolk heeft moeten opgeven. Over hoe die breuk met de natuur en de overbevolking een mens hebben achtergelaten van wie het behoeftepatroon grondig werd verstoord en menigeen hopeloos op zoek is gegaan naar een zin in zijn leven. De niets ontziende vernieuwingsdrang, waarmee de mens zijn omgeving steeds meer heeft weten te beheersen, dreigt nu de mens fataal te worden. De auteur stelt zich dan ook de vraag of we onze vooruitgang en onze beschaving niet ernstig ter discussie moeten stellen.