Vanaf de 12de en de 13de eeuw ontwikkelde zich langzaam een aards of zinnelijk levensgevoel dat zich volledig ontplooide in de 16de eeuw met de groeiende macht van de burgerlijkheid. Of dit levensgevoel nu eens alle perken te buiten ging en zich oneerbiedig tegen alle sociale, politieke en kerkelijke wetten verzette, of dat het zich op een meer verheven, neo-platonische wijze manifesteerde, steeds gaat het om de verliefdheid op alles wat door de vijf zintuigen kan waargenomen en door de menselijke rede begrepen kan worden. De bemiddelaarster en het centrum hiervan is de Vrouw. De alchimisten verklaarden de scheikundige reacties en in het algemeen het levens- en natuurverloop als een coïtus tussen een mannelijk en een vrouwelijk element. De verschillende gestalten die dit erotisch pantheïsme in de geschiedenis heeft aangenomen, zijn in dit derde deel van De Beet van de Adder aan de orde. Hoe deze ontwikkeling met de vrijheid van denken en geloven verband houdt met een vrije en filosofische levenshouding wordt, in het licht van Spinoza's kritiek op de religieuze rede, nader uiteengezet.