In 1999 was het dertig jaar geleden dat op Curaçao een revolte uitbrak, waaraan in de loop der tijd welhaast mythische proporties zijn toegekend. Op 30 mei 1969 ging een deel van de binnenstad van Willemstad in vlammen op tijdens een uit de hand gelopen arbeidsconflict, dat aanleiding was voor een gewelddadige uitbarsting van ressentimenten over ongelijke welvaart en raciale barrières. Na de ongeregeldheden sloeg de Antilliaanse politiek, en in haar kielzog de Nederlandse, een nieuwe weg in, met als uiteindelijk resultaat de 'Antillianisering' van politiek en ambtenarij, de afscheiding van Aruba en - paradoxaal genoeg - de onafhankelijkheid van Suriname, niet die van de eilanden.
Een eensluidende analyse van de achtergronden, motieven en gevolgen van de revolte is er na dertig jaar nog altijd niet. In Dromen en littekens maken Antilliaanse en Nederlandse onderzoekers de balans op van de interpretaties en daadwerkelijke gevolgen van de revolte. Hun analyses betreffen thema's als politiek, bestuur en economie, maar ook letterkunde, muziek en onderwijs.