Vier eeuwen lang hebben Nederlanders in de Caraïben verkeerd. Ze kwamen er met grote verwachtingen, die vaker werden beschaamd dan vervuld. Tegen de tijd dat zij zich uit 'de West’ wilden terugtrekken kon dat niet meer; vandaag zijn zij er, wellicht tegen wil en dank, nog prominent aanwezig. Inmiddels hadden Afrikaanse slaven, Aziatische contractarbeiders en andere immigranten nieuwe samenlevingen opgebouwd, die pas veel later hun in Nederlandse ogen 'vreemdheid’ verloren en op hun eigen manier steeds Nederlandser werden. Het paradijs overzee biedt een prikkelende rondgang langs de voornaamste thema's van deze geschiedenis. Gert Oostindie schrijft over het kolonialisme en de gevolgen ervan voor Surinamers, Antillianen en Arubanen. Over de moeizame groei naar een eigen identiteit. Over het onbestemde karakter van wat zo bedrieglijk wordt aangeduid als 'de Nederlandse Caraïben’, een verzameling gebieden die in culturele zin nooit een eenheid vormden en waarvan de bewoners sinds de exodus naar Nederland op gang kwam zelfs geografisch niet gemakkelijk zijn aan te wijzen.