De methode van autobiografisch onderzoek wordt al zeventig jaar in sociaal-wetenschappelijk onderzoek gebruikt. Sociologen uit de fameuze Chicago-school waren de eersten die haar toepasten. Met de ontwikkeling van het vragenlijstonderzoek is de methode in de vergetelheid geraakt, de. laatste twee decennia maalt het onderzoek echter een opvallende herleving door. 1 n de sociologie kwam het gebruik van levensverhalen voort uit de wens levensechte data over individuen te verwerven. Die 'oorspronkelijke' inzet wordt in dit boek bekritiseerd. De mogelijkheden van levensverhaal-onderzoek worden eerst verkend in twee vormen van sociologiebeoefening. Voor naturalistische sociologen, die uit zijn op een realistische beschrijving van de sociale werkelijkheid, blijkt het levensverhaal geen geschikte methode; voor 'constructivistische' sociologen zijn levensverhalen juist wel geschikt omdat zij inzicht geven in de wijze waarop mensen in hun interpretaties de werkelijkheid construeren. Het gebruik van levensverhalen in de constructivistische sociologie wordt met een reeks van voorbeelden geïllustreerd. Hoe levensverhalen kunnen worden verkregen, wordt beschreven in een afzonderlijk hoofdstuk over de techniek van het 'autobiografisch interview'. In een afsluitend hoofdstuk beschrijft de auteur een stappenprocedure voor een sociologische analyse van levensverhalen aan de hand van een onderzoek onder arbeidsongeschikten.