* Een halve eeuw waarnemer én medespeler in de pers en in de Wetstraat
*
Het verhaal van een generatie die het land en de wereld zag veranderen
Dit authenieke verhaal van een gelukkig leven, met daarin ook en vooral het relaas van een zinvol beroepleven, is niet geschreven uit ijdelheid, evenmin vanuit een behoefte om in een soort van verweerschrift het eigen gelijk te bewijzen. Ook niet om jongeren te vermanen en te verwijzen naar vroegere tijden die zoveel beter zouden zijn geweest.
Een halve eeuw lang was ik een bevoorrecht waarnemer van mensen, spanningen en conflictueuze gebeurtenissen, een afstandelijke getuige, maar soms ook, in bescheiden mate, een medespeler. Ik kreeg de kans -- ook hier mag ik van een voorrecht spreken -- te werken in de redactionele leiding van een toonaangevende en gezaghebbende krantengroep. Wie vanuit zo'n positie invloed mocht uitoefenen en een relatie opbouwen met honderdduizenden lezers die hem vertrouwen schonken, voelt zich verplicht tot verantwoording.
Om uit te leggen waarom ik de, soms controversiële, standpunten innam die de mijne waren, wil ik vertellen hoe de beslissingen ontstonden, tegen welke persoonlijke en sociale achtergronden, in welk tijdsklimaat. Ik heb gesteund op een geheugen dat alsnog betrouwbaar is gebleven, en op het archief dat ik al die jaren samenstelde en tot op heden heb bijgehouden. Zo werd dit relaas tevens de beschrijving van een samenleving en van toestanden waarvan de verst afgelegen al tot de geschiedenis behoren.