Tijd staat in allerlei opzichten in de psychotherapie centraal en het belang en de invloed van de tijd is in de dagelijkse psychoanalytische praktijk alom aanwezig. In dit boek wordt ruim aandacht geschonken aan de ontwikkeling van tijdszin en tijdsbeleving gedurende het gehele leven. Daarbij komen vragen aan de orde als: wat is de relatie tussen het tijdloze primaire ontwikkelingsproces en het tijdloze van de traumatische ervaring, hoe wordt de tijd in de latere leeftijdsfasen beleefd en hoe zijn tijd en dood met elkaar verbonden, In de psychoanalyse en in de psychotherapie wordt tijd gezien als ingebed in de mentale activiteit die verleden, heden en toekomst met elkaar verbindt. Het boek bespreekt uitvoerig de interpreterende en relatiegerichte aspecten van het werk van de psychotherapeut. Het structureren van de tijd in de dagklinische en klinische behandelingen en de diverse aspecten van het tijdsbesef bij de vroege stoornissen komen uitvoerig aan bod, Ten slotte wordt een beschouwing gegeven over onze opvattingen van de tijd in een bredere culturele context.