'De aankomst in een nieuw land of een vreemde, verre stad is als de eerste nacht met een onbekende minnaar. Het is een ontdekkingsreis met de zintuigen als gids. Er is de opwinding van een verrassing en van nieuwe dingen. Soms is er de sensatie van gevaar, of het gevoel een buitenstaander te zijn ( ... )

Je slaapt dubbelgevouwen in een hangmat bij een rokerig vuur zoals bij de lanomami, drinkt zuur maïsbier met dronken indianen in een dorp bij Ayacucho en perst je tussen negentien andere lijven in de achterbak van een pick-up, die daarna met levensbedreigende snelheid van de berg omlaag schiet, en geeft geen kik. Want dat doen de anderen ook niet.'

Heimwee naar de horizon is een feuilleton van landschappen en van mensen, met een andere logica, andere waarheden en andere mythen.