Steeds minder neerlandicus, en steeds meer mediëvist: velen van hen die tegenwoordig studie maken van de Nederlandse letterkunde weten meer van Dante dan van Vondel. Werd vroeger middeleeuwse literatuur behandeld als een schakel in de letterkundige ontwikkelingsgang der natie, thans ligt de nadruk meer op een synchrone benadering en probeert de neerlandicus de Middelnederlandse letterkunde te bezien in wisselwerking met de meest diverse aspecten van de middeleeuwen. Medioneerlandistiek evolueert aldus richting cultuurgeschiedenis.

In Misselike tonghe worden door vooraanstaande onderzoekers de relaties belicht tussen medioneerlandistiek en andere vakgebieden: met de Franse letterkunde van de middeleeuwen, met Duits en Latijn, met de geschiedenis van techniek en wetenschappen, met de handschriftenkunde, taalkunde en geschiedwetenschap.

De geest van dit boek is die waarin Jacob van Maerlant zevenhonderd jaar geleden de frase 'misselike tonghe' ('gevarieerde talen') bedacht: die van eenheid via verscheidenheid. Door het principiële en stimulerende karakter van de beschouwingen geeft Misselike tonghe een boeiend beeld van een veelzijdig en springlevend vak.