Waarom werden fabrieksarbeidsters op het eind van de negentiende eeuw in Nederland argwanend bekeken, maar verschenen ze na 1890 steeds vaker in foto's en films? Wat waren de motieven van de opdrachtgevers van deze foto- en filmopnamen en wat wilden ze ermee bereiken? Als nieuwe deelnemers aan het openbare debat over vrouwenarbeid zochten fabrikanten, Arbeidsinspectie en vrouwenbeweging naar geschikte uitdrukkingsvormen. De opkomst van geïllustreerde tijdschriften, verbeterde reproductietechnieken en de uitvinding van de film in de tweede helft van de negentiende eeuw, maakten het voor deze drie groepen mogelijk om via visuele media hun ideeën aan een massapubliek te presenteren. Foto's en films - in de vorm van albums en tijdschriften, advertenties en prentbriefkaarten, onderzoeksrapporten en tentoonstellingen - gaven niet alleen uitdrukking aan de visies van de opdrachtgevers, maar bepaalden tevens de richting van de openbare discussie. In dit boek wordt bestudeerd op welke wijze de foto's en films de fabrieksarbeidsters in beeld brachten, welke beeldvorming dit opleverde en hoe de opdrachtgevers deze strategisch inzetten ten behoeve van hun eigen politieke en sociale agenda.