Zijn ouders noemden hem een geboren etter, een kind waar de slechtheid al van in de wieg van afstraalde. Volgens buren en leerkrachten was hij een aardig, warmhartig en ijverig kind. Als joch van tien was hij de held van zijn dorp, nadat hij in 1966 een kind van vijf van de verdrinkingsdood had gered. Zijn vriendinnetje bij de padvinders noemt hem 'de liefste jongen die ik ooit kende'. In 1974 vinden we de van huis weggelopen Marc Dutroux terug in de homoscene in Charleroi.
Waar liep het fout? Nooit eerder schetste iemand een zo indringend, verrassend en vooral ontluisterend portret van de meest gehate man van dit land. Douglas De Coninck baseerde deze biografie op de persoonlijke geschriften van Marc Dutroux zelf, op tientallen gesprekken met mensen die hem kenden en op het moraliteitsverslag dat voor het assisenproces opgesteld werd. Na dit boek zal u Marc Dutroux niet aardiger vinden, u zal hem ook niet beter begrijpen. U zal achterblijven met een kant-en-klaarrecept voor het kweken van een monster.