In MORGENROOD beschrijft Stefan van den Broeck de hilarische belevenissen van een dienstweigeraar die in de zwakzinnigenzorg wordt tewerkgesteld. Om zijn frustraties af te reageren slijt hij zijn weekends in de jongerencafés en discotheken van de provinciestad. Daar doet hij met veel branie en alcohol zijn neerste erotische ervaringen op.

Alles had ik vervacht, alles. Ze kunnen overal wel iemand gebruiken voor wat typewerk of om schoon te maken. Maar nee, Huize Morgenrood.
Wel, wat daar zo morgenrood aan is...
Eerst moest ik al een half uur fietsen. En dan in dat weer.... Uiteindelijk kwam ik daar bij zo`n zwaar donker gebouw met van dat zwart, in bochten gewrongen ijzerwerk voor de deur en de vensters. Ik kreeg het er direct op mijn sijskens. En die directeur daar is ook geen gemakkelijke! En maar preken over verantwoordelijksheidbesef en de jeugd van tegenwoordig.... Gelukkig kreeg ik na een tijd door dat hij niet tegen mij bezig was. `t Schijnt dat hij wel meer van die speechen houdt tegen zichzelf.