Een eenzame beuk op het terrein van concentratiekamp Buchenwald herinnert Jorge Semprun aan de spontane uitroep van een medegevangene, op een witte winterochtend in 1944: 'Wat 'n mooie zondag!' Het is voor de auteur aanleiding om verschillende fasen van zijn leven opnieuw onder de loep te nemen, met als resultaat dit boek, waarin Semprun in een mengeling van sarcasme, vertwijfeling en betrokkenheid afrekent met zijn communistische verleden. Zijn getuigenis is verweven met talrijke literair-filosofische verwijzingen, naar onder meer Goethe (wiens beroemde beuk op het terrein van Buchenwald gespaard. bleef), Léon Blum en William Faulkner.